Genetyczne znakowanie dla monitorowania populacji dzikich zwierząt: Raport rynkowy 2025: Szczegółowa analiza czynników wzrostu, innowacji technologicznych i globalnych trendów. Eksploracja wielkości rynku, kluczowych graczy i przyszłych możliwości kształtujących ochronę przyrody.

• Podsumowanie i przegląd rynku
• Kluczowe trendy technologiczne w genetycznym znakowaniu
• Krajobraz konkurencyjny i wiodący gracze
• Prognozy wzrostu rynku (2025–2030): CAGR, przychody i analiza wolumenów
• Analiza rynku regionalnego: Ameryka Północna, Europa, Azja-Pacyfik i reszta świata
• Wyzwania i możliwości w genetycznym znakowaniu dzikich zwierząt
• Perspektywy przyszłości: Innowacje, wpływ polityki i ekspansja rynku
• Źródła i odniesienia

Podsumowanie i przegląd rynku

Genetyczne znakowanie dla monitorowania populacji dzikich zwierząt odnosi się do wykorzystania markerów opartych na DNA do identyfikacji, monitorowania i badania poszczególnych zwierząt oraz populacji w ich naturalnych siedliskach. Ta technologia stała się przełomowym narzędziem w biologii ochrony przyrody, umożliwiając badaczom i menedżerom dzikiej przyrody uzyskiwanie precyzyjnych danych na temat liczby populacji, różnorodności genetycznej, wzorców migracyjnych i sukcesu w hodowli bez potrzeby stosowania inwazyjnego znakowania fizycznego. W 2025 roku globalny rynek genetycznego znakowania w zastosowaniach związanych z dziką przyrodą przeżywa dynamiczny rozwój, napędzany postępami w genomice, spadającymi kosztami sekwencjonowania DNA i rosnącym zapotrzebowaniem na strategie ochrony przyrody oparte na danych.

Rynek charakteryzuje się integracją technologii sekwencjonowania nowej generacji (NGS), przenośnych narzędzi do analizy DNA w terenie oraz zaawansowanych platform bioinformatycznych. Te innowacje znacznie zmniejszyły czas i koszty związane z pobieraniem i analizą próbek genetycznych, czyniąc genetyczne znakowanie dostępnym dla szerszego zakresu projektów ochrony przyrody i agencji rządowych. Zgodnie z danymi Grand View Research, globalny rynek genomiki, który stanowi podstawę technologii genetycznego znakowania, został wyceniony na ponad 28 miliardów dolarów w 2023 roku i przewiduje się, że będzie rósł w tempie CAGR wynoszącym 16,5% do 2030 roku, przy czym zastosowania w dzikiej przyrodzie i ochronie środowiska stanowią szybko rozwijający się segment.

Kluczowe czynniki napędzające przyjęcie genetycznego znakowania obejmują pilną potrzebę monitorowania gatunków zagrożonych, przestrzegania międzynarodowych umów dotyczących bioróżnorodności oraz walki z nielegalnym handlem dziką przyrodą. Organizacje takie jak World Wildlife Fund i Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) coraz częściej wykorzystują dane genetyczne do informowania decyzji politycznych i zarządzających. Ponadto agencje rządowe w regionach o wysokiej różnorodności biologicznej, takie jak Usługi Rybołówstwa i Dzikiej Przyrody Stanów Zjednoczonych oraz Europejska Agencja Środowiska, inwestują w inicjatywy związane z genetycznym znakowaniem, aby poprawić dokładność spisów dzikich zwierząt i wspierać działania na rzecz odbudowy ekosystemów.

Pomimo swojego potencjału, rynek boryka się z wyzwaniami związanymi ze standaryzacją danych, kwestiami etycznymi oraz potrzebą wykwalifikowanego personelu do interpretacji danych genetycznych. Niemniej jednak, trwające współprace między instytucjami akademickimi, dostawcami technologii a organizacjami ochrony przyrody rozwiązują te bariery, wspierając innowacje i rozszerzając praktyczne zastosowania genetycznego znakowania. W rezultacie perspektywy dla genetycznego znakowania w monitorowaniu populacji dzikich zwierząt pozostają bardzo pozytywne na rok 2025, z oczekiwanym dalszym wzrostem w miarę dojrzewania technologii i intensyfikacji priorytetów ochrony przyrody.

Kluczowe trendy technologiczne w genetycznym znakowaniu

Genetyczne znakowanie stało się przełomową technologią w monitorowaniu populacji dzikich zwierząt, wykorzystując postępy w genomice, bioinformatyce i pobieraniu próbek terenowych, aby dostarczyć bezprecedensowych informacji na temat ruchu zwierząt, struktury populacji i statusu ochrony. W 2025 roku kilka kluczowych trendów technologicznych kształtuje krajobraz genetycznego znakowania w monitorowaniu dzikiej przyrody:

• Przenośne i zautomatyzowane sekwencjonowanie DNA: Rozwój przenośnych urządzeń do sekwencjonowania, takich jak MinION firmy Oxford Nanopore, umożliwia analizę genetyczną w czasie rzeczywistym w terenie. Urządzenia te pozwalają badaczom na zbieranie i sekwencjonowanie próbek DNA bezpośrednio w odległych lokalizacjach, co zmniejsza czas i złożoność logistyczną związaną z tradycyjnymi laboratoriami. Tendencja ta przyspiesza tempo zbierania danych i umożliwia bardziej dynamiczne, responsywne strategie zarządzania dziką przyrodą (Oxford Nanopore Technologies).
• Pobieranie próbek DNA z środowiska (eDNA): Wykorzystanie eDNA — materiału genetycznego wydalanego przez organizmy do środowiska — stało się fundamentem nieinwazyjnego monitorowania dzikiej przyrody. W 2025 roku ulepszenia w technikach ekstrakcji i amplifikacji eDNA zwiększają czułość detekcji, umożliwiając monitorowanie trudno dostępnych lub rzadkich gatunków bez bezpośredniej obserwacji czy łapania. Podejście to jest szczególnie cenne w ekosystemach wodnych i leśnych, gdzie tradycyjne metody badań są trudne (Nature Publishing Group).
• Bioinformatyka w chmurze i integracja danych: Integracja chmury obliczeniowej i zaawansowanych platform bioinformatycznych usprawnia analizę rozbudowanych zbiorów danych genetycznych. Platformy takie jak BaseSpace firmy Illumina i narzędzia open-source umożliwiają wspólne, międzyinstytucjonalne badania, ułatwiając udostępnianie i porównywanie danych genetycznych w różnych regionach i gatunkach (Illumina).
• Uczenie maszynowe do analizy populacji: Algorytmy uczenia maszynowego są coraz częściej stosowane w danych z genetycznego znakowania, identyfikując trendy populacyjne, wzorce migracyjne i gorące miejsca zróżnicowania genetycznego. Narzędzia te potrafią przetwarzać skomplikowane zbiory danych, aby generować konkretne wnioski dla planowania ochrony i podejmowania decyzji politycznych (Cell Press).
• Ramy etyczne i regulacyjne: W miarę jak genetyczne znakowanie staje się coraz bardziej powszechne, wzrasta nacisk na etyczne wykorzystanie danych, prywatność i zgodność z międzynarodowymi umowami bioróżnorodności. Organizacje opracowują wytyczne, aby zapewnić odpowiedzialne pobieranie próbek, dzielenie się danymi i dzielenie się korzyściami z lokalnymi społecznościami (Konwencja o bioróżnorodności).

Te trendy technologiczne wspólnie zwiększają precyzję, skalowalność i etyczne zarządzanie monitorowaniem populacji dzikich zwierząt, pozycjonując genetyczne znakowanie jako kluczowe narzędzie w ochronie bioróżnorodności w 2025 roku i później.

Krajobraz konkurencyjny i wiodący gracze

Krajobraz konkurencyjny w dziedzinie genetycznego znakowania dla monitorowania populacji dzikich zwierząt charakteryzuje się mieszanką ustabilizowanych firm biotechnologicznych, wyspecjalizowanych firm technologicznych z zakresu ochrony środowiska oraz konsorcjów badawczych. W 2025 roku rynek doświadcza większej współpracy między sektorem publicznym a prywatnym, co jest napędzane rosnącym zapotrzebowaniem na dokładne, nieinwazyjne i skalowalne rozwiązania w monitorowaniu dzikiej przyrody.

Wiodącymi graczami w tej dziedzinie są Thermo Fisher Scientific, która oferuje zaawansowane zestawy do ekstrakcji i sekwencjonowania DNA dostosowane do warunków terenowych, oraz QIAGEN, znana z solidnych platform przygotowania próbek i genotypowania. Obie firmy rozszerzyły swoje linie produktów, aby sprostać unikalnym wyzwaniom genetyki dzikiej przyrody, takim jak uszkodzone próbki i niski plon DNA.

Nowe firmy, takie jak WildGenetics i GeneWatch, zyskują na znaczeniu, oferując kompleksowe usługi genetycznego znakowania, w tym zestawy do pobierania próbek w terenie, chmurową analizę danych oraz integrację z systemami informacji geograficznej (GIS). Firmy te często współpracują z organizacjami pozarządowymi zajmującymi się ochroną przyrody oraz agencjami rządowymi, aby wdrażać projekty monitorowania populacji na dużą skalę.

Konsorcja akademickie i non-profit, takie jak Global Wildlife Conservation oraz Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN), odgrywają kluczową rolę, ustalając standardy dla protokołów genetycznego znakowania i ułatwiając wymianę danych ponad granicami. Ich zaangażowanie zapewnia, że technologie genetycznego znakowania są dostępne i etycznie wdrażane w hotspotach bioróżnorodności.

• Dynamika rynku: Środowisko konkurowania kształtowane jest przez szybki rozwój technologii sekwencjonowania nowej generacji (NGS) oraz przenośne technologie PCR, które obniżają koszty i zwiększają zastosowanie w terenie. Firmy, które mogą oferować przyjazne użytkownikowi i wytrzymałe rozwiązania, zyskują przewagę konkurencyjną.
• Partnerstwa strategiczne: Współprace między dostawcami technologii a organizacjami ochrony przyrody są powszechne, co umożliwia wykorzystanie wiedzy i zasobów dla dużych inicjatyw monitorowania dzikiej przyrody.
• Regionalne skupienie: Ameryka Północna i Europa dominują w przyjmowaniu technologii, ale istnieje znaczny potencjał wzrostu w Azji-Pacyfiku i Afryce, gdzie monitorowanie bioróżnorodności jest priorytetem, a międzynarodowe fundusze rosną.

Ogólnie rzecz biorąc, rynek genetycznego znakowania dla monitorowania populacji dzikich zwierząt w 2025 roku charakteryzuje się innowacjami, partnerstwami międzysektorowymi oraz naciskiem na skalowalność i dostępność, a wiodący gracze nieustannie inwestują w badania i rozwój, aby utrzymać swoje pozycje konkurencyjne.

Prognozy wzrostu rynku (2025–2030): CAGR, przychody i analiza wolumenów

Globalny rynek genetycznego znakowania w monitorowaniu populacji dzikich zwierząt jest gotowy na dynamiczny rozwój między 2025 a 2030 rokiem, napędzany rosnącym zapotrzebowaniem na dokładne monitorowanie bioróżnorodności, inicjatywy ochrony przyrody i postępy w technologiach genomicznych. Zgodnie z prognozami Grand View Research, rynek genetycznego znakowania — obejmujący kodowanie DNA, genotypowanie oraz zastosowania sekwencjonowania nowej generacji (NGS) dla dzikiej przyrody — doświadczy skumulowanego rocznego wskaźnika wzrostu (CAGR) wynoszącego około 12,8% w tym okresie. Wzrost ten jest wspierany przez rosnące inwestycje ze strony organizacji rządowych i pozarządowych w ochronę dzikiej przyrody, a także integrację danych genetycznych w krajowych i międzynarodowych bazach danych bioróżnorodności.

Przychody w tym sektorze mają osiągnąć 1,2 miliarda USD do 2030 roku, w porównaniu do szacowanych 650 milionów USD w 2025 roku. Ten wzrost przypisuje się rozszerzającemu się zastosowaniu genetycznego znakowania zarówno w ekosystemach lądowych, jak i morskich, ze szczególnym uwzględnieniem monitorowania gatunków zagrożonych oraz działań przeciwdziałających kłusownictwu. Przewiduje się, że wolumen zestawów do genetycznego znakowania i usług sekwencjonowania wzrośnie w podobnym tempie, z oczekiwaną roczną obróbką próbek przekraczającą 2,5 miliona do 2030 roku, zgodnie z danymi MarketsandMarkets.

Regionalnie, Ameryka Północna i Europa mają utrzymać swoją dominację dzięki ugruntowanej infrastrukturze badawczej i wspierającym regulacjom. Niemniej jednak przewiduje się, że region Azji-Pacyfiku wykaże najszybszy CAGR, przekraczający 15%, ponieważ kraje takie jak Indie, Chiny i Australia zwiększają swoje programy zarządzania dziką przyrodą i inwestują w możliwości badawcze w dziedzinie genotyki (Frost & Sullivan).

• Kluczowe czynniki wzrostu: Zwiększona przystępność technologii sekwencjonowania, wzrost partnerstw publiczno-prywatnych oraz integracja analityki opartej na sztucznej inteligencji do modelowania populacji.
• Wyzwania: Problemy związane z prywatnością danych, trudności logistyczne w zbieraniu próbek w obszarach odległych oraz potrzeba standaryzacji protokołów w różnych jurysdykcjach.
• Możliwości: Ekspansja na rynki wschodzące, rozwój przenośnych urządzeń do genetycznego znakowania oraz współprace międzysektorowe z agencjami środowiskowymi i instytucjami akademickimi.

Ogólnie rzecz biorąc, lata 2025–2030 mają ukazywać przyspieszone przyjęcie i skalowanie rozwiązań genetycznego znakowania, pozycjonując rynek jako kluczowe narzędzie w globalnej ochronie dzikiej przyrody i zrównoważonym zarządzaniu ekosystemami.

Analiza rynku regionalnego: Ameryka Północna, Europa, Azja-Pacyfik i reszta świata

Globalny rynek genetycznego znakowania w monitorowaniu populacji dzikich zwierząt doświadcza znacznych różnic regionalnych w zakresie adopcji, inwestycji i postępu technologicznego. W 2025 roku Ameryka Północna, Europa, Azja-Pacyfik i Reszta Świata (RoW) każda z nich prezentuje distinctywne dynamiki rynku kształtowane przez ramy regulacyjne, priorytety ochrony przyrody oraz infrastrukturę badawczą.

Ameryka Północna pozostaje wiodącym regionem, napędzanym solidnym finansowaniem monitorowania bioróżnorodności i zaawansowaną infrastrukturą genomiczną. Stany Zjednoczone i Kanada wdrożyły duże inicjatywy związane z genetycznym znakowaniem dla gatunków takich jak łosoś, wilki oraz ptaki wędrowne, wspierane przez agencje takie jak US Geological Survey oraz Środowisko i Klimat Kanady. Obecność dużych firm biotechnologicznych i instytucji akademickich przyspiesza transfer technologii oraz wdrażanie w terenie. Wzrost rynku jest dodatkowo napędzany regulacjami dotyczącymi monitorowania gatunków zagrożonych i transgranicznych programów zarządzania dziką przyrodą.

Europa charakteryzuje się silnym wsparciem politycznym ze strony Komisji Europejskiej oraz współpracującymi sieciami badawczymi, takimi jak LifeWatch ERIC. Genetyczne znakowanie jest coraz bardziej zintegrowane w unijną strategię bioróżnorodności, z zastosowaniami w śledzeniu dużych ssaków, zasobów rybnych i gatunków inwazyjnych. Region korzysta z harmonizowanych standardów danych i finansowania z programu Horizon Europe, co sprzyja projektom międzykrajowym. Niemniej jednak ekspansja na rynku jest ograniczana przez surowe przepisy dotyczące prywatności danych oraz potrzebę uzgodnień między państwami członkowskimi.

Azja-Pacyfik doświadcza szybkiego wzrostu, w szczególności w Australii, Japonii i Chinach. Inwestycje Australii w genetyczne monitorowanie dla gatunków morskich i lądowych są znaczące, wspierane przez Wspólnotową Organizację Badań Naukowych i Przemysłowych (CSIRO). Zwrócenie się Chin na ochronę bioróżnorodności pod egidą Ministrstwa Ekologii i Środowiska napędza zapotrzebowanie na technologie genetycznego znakowania, zwłaszcza wobec zagrożonych gatunków oraz działań przeciwdziałających kłusownictwu. Niemniej jednak region mierzy się z wyzwaniami związanymi z nierówną zdolnością badawczą oraz ograniczonym dostępem do zaawansowanych technologii sekwencjonowania w krajach rozwijających się.

• Reszta świata (RoW): Adopcja pojawia się w Ameryce Łacińskiej i Afryce, gdzie międzynarodowe organizacje pozarządowe oraz fundusze na ochronę przyrody odgrywają kluczową rolę. Projekty często koncentrują się na flagowych gatunkach i są wspierane przez organizacje takie jak World Wildlife Fund. Wzrost rynku jest ograniczany przez ograniczoną lokalną ekspertyzę i infrastrukturę, ale inicjatywy budujące zdolności oraz transfer technologii stopniowo rozszerzają zasięg rynku.

Wyzwania i możliwości w genetycznym znakowaniu dzikich zwierząt

Genetyczne znakowanie stało się rewolucyjnym narzędziem do monitorowania populacji dzikich zwierząt, oferując bezprecedensową dokładność w identyfikacji osobników i monitorowaniu dynamiki populacji. Jednak przyjęcie i rozwój genetycznego znakowania w 2025 roku stają przed skomplikowanym krajobrazem wyzwań i możliwości dla ekologów, badaczy i dostawców technologii.

Wyzwania

• Pobieranie i przechowywanie próbek: Zbieranie wysokiej jakości materiału genetycznego z populacji dzikich zwierząt pozostaje logistycznie wymagające, szczególnie w odległych lub trudnych warunkach. Degradacja DNA spowodowana niewłaściwym przechowywaniem lub ekspozycją na środowisko może zagrażać integralności danych, co wymaga robustnych protokołów terenowych oraz inwestycji w logistykę zimnego łańcucha.
• Ograniczenia kosztowe i zasobowe: Pomimo spadających kosztów sekwencjonowania, projekty genetycznego znakowania na dużą skalę wymagają znacznych zasobów finansowych i technicznych. Wiele programów ochrony przyrody, szczególnie w regionach rozwijających się, zmaga się z ograniczeniami budżetowymi, które utrudniają szerokie przyjęcie tych technologii (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody).
• Zarządzanie danymi i analiza: Ogromne zbiory danych generowane przez genetyczne znakowanie wymagają zaawansowanej infrastruktury bioinformatycznej i ekspertyzy. Zapewnienie bezpieczeństwa danych, interoperacyjności oraz długoterminowego przechowywania to ciągłe obawy, zwłaszcza w miarę rozwoju projektów (Global Biodiversity Information Facility).
• Kwestie etyczne i prawne: Zbieranie i wykorzystywanie danych genetycznych rodzi pytania o własność, zgodę (szczególnie dotyczące ziem rdzennej ludności) oraz potencjalne nadużycia. Ramy regulacyjne wciąż się rozwijają, aby sprostać tym wyzwaniom (Konwencja o bioróżnorodności).

Możliwości

• Lepsze wyniki ochrony: Genetyczne znakowanie umożliwia precyzyjne śledzenie osobników, co ułatwia dokładniejsze szacunki populacji, badania migracyjne i identyfikację gorących miejsc kłusownictwa. Podejście oparte na danych wspiera ukierunkowane działania ochronne i decyzje polityczne (World Wide Fund for Nature).
• Innowacje technologiczne: Postęp w przenośnych urządzeniach do sekwencjonowania i nieinwazyjnych metodach pobierania próbek zmniejsza bariery we wdrażaniu w terenie. Te innowacje czynią genetyczne znakowanie bardziej dostępnym i skalowalnym dla szerszego zakresu gatunków i siedlisk (Oxford Nanopore Technologies).
• Sieci współpracy: Wzrost globalnych platform do dzielenia się danymi i współpracujących sieci badawczych przyspiesza transfer wiedzy i standaryzację metodologii, amplifikując wpływ indywidualnych projektów (Global Biodiversity Information Facility).
• Integracja z innymi technologiami: Połączenie genetycznego znakowania z zdalnym wykrywaniem, pułapkami kamerowymi i analizą opartą na sztucznej inteligencji oferuje całościowe podejście do monitorowania dzikiej przyrody, zwiększając zarówno przestrzenną, jak i czasową rozdzielczość danych populacyjnych (Nature Ecology & Evolution).

W 2025 roku dziedzina genetycznego znakowania dzikiej przyrody znajduje się na kluczowym zwrocie, z postępem technologicznym i współpracującymi ramami gotowymi do pokonania trwałych wyzwań i otwarcia nowych granic w ochronie bioróżnorodności.

Perspektywy przyszłości: Innowacje, wpływ polityki i ekspansja rynku

Perspektywy przyszłości genetycznego znakowania w monitorowaniu populacji dzikich zwierząt kształtowane są przez szybkie innowacje technologiczne, rozwijające się ramy polityczne oraz rozszerzające się możliwości rynkowe. Do 2025 roku spodziewane są postępy w sekwencjonowaniu nowej generacji (NGS) i przenośnych narzędziach analizy DNA, co ma na celu uczynienie genetycznego znakowania bardziej dostępnym i opłacalnym dla ekologów i badaczy. Miniaturowe sekwencery do uzyskania wyników w terenie, takie jak te opracowane przez Oxford Nanopore Technologies, umożliwiają identyfikację genetyczną w czasie rzeczywistym w odległych miejscach, zmniejszając potrzebę centralnych laboratoriów i przyspieszając podejmowanie decyzji opartych na danych.

Wpływ polityczny jest również znaczący. Rządy i organizacje międzynarodowe coraz bardziej dostrzegają wartość genetycznego znakowania w monitorowaniu bioróżnorodności i walce z kłusownictwem. Na przykład, Globalna Ramowa Ochrony Bioróżnorodności po roku 2020 Konwencji o bioróżnorodności zachęca do przyjmowania zaawansowanych narzędzi genetycznych w celu poprawy monitorowania gatunków i dokładności raportowania (Konwencja o bioróżnorodności). W Stanach Zjednoczonych Ustawa o gatunkach zagrożonych oraz pokrewne federalne inicjatywy włączają dane genetyczne w celu poprawy szacunków populacji i informowania strategii zarządzania siedliskami (US Fish and Wildlife Service).

Przewiduje się, że ekspansja rynku nastąpi w miarę inwestycji zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego w skalowalne rozwiązania genetycznego znakowania. Rynek globalny monitorowania dzikiej przyrody, wyceniany na ponad 1,8 miliarda dolarów w 2023 roku, ma wzrosnąć w tempie CAGR wynoszącym 8,2% do 2028 roku, w części napędzanym integracją technologii genetycznych (MarketsandMarkets). Start-upy i ustabilizowane firmy opracowują kompleksowe platformy, które łączą genetyczne znakowanie z analityką napędzaną sztuczną inteligencją, umożliwiając bardziej precyzyjne monitorowanie populacji i wykrywanie zagrożeń. Partnerstwa między dostawcami technologii, NGO zajmującymi się ochroną przyrody oraz agencjami rządowymi wspierają innowacje i ułatwiają dużej skali projekty pilotażowe w hotspotach bioróżnorodności.

• Wschodzące innowacje obejmują pobieranie próbek eDNA, które umożliwia nieinwazyjne wykrywanie obecności gatunków w próbkach wody, gleby lub powietrza, poszerzając zastosowanie genetycznego znakowania (Nature Ecology & Evolution).
• Harmonizacja polityki wzdłuż granic ma uprościć wymianę danych i ustandaryzować protokoły genetycznego znakowania, co wzmacnia transgraniczne zarządzanie dziką przyrodą.
• Ekspansja rynku będzie prawdopodobnie wspierana przez zwiększone finansowanie od międzynarodowych funduszy ochrony przyrody i inwestorów w technologii zielonej.

Podsumowując, do 2025 roku genetyczne znakowanie dla monitorowania populacji dzikich zwierząt jest przygotowane na znaczny wzrost, wspierany przez przełomy technologiczne, sprzyjające środowiska polityczne i silne zapotrzebowanie na rynku.

Źródła i odniesienia

• Grand View Research
• Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN)
• Oxford Nanopore Technologies
• Nature Publishing Group
• Illumina
• Thermo Fisher Scientific
• QIAGEN
• GeneWatch
• Global Wildlife Conservation
• MarketsandMarkets
• Frost & Sullivan
• Środowisko i Zmiany Klimatu Kanada
• Komisja Europejska
• LifeWatch ERIC
• Wspólna Organizacja Naukowa i Przemysłowa (CSIRO)
• Ministerstwo Ekologii i Środowiska
• Globalna Infrastruktura Informacji o Bioróżnorodności
• Światowa Fundacja na rzecz Przyrody
• US Fish and Wildlife Service